Nowy Jork jest jednym z najbardziej bogatych architektonicznie i zróżnicowanych miast w Stanach Zjednoczonych, jeśli chodzi o budownictwo pionowe. Manhattan to miasto na wyspie, z ograniczoną przestrzenią i potrzebą mieszkaniową.
Brakuje w nim starożytnych ruin architektonicznych, gdyż jego historia zaczyna się w XIX wieku. Jednak tym, co stanowi o atrakcyjności Nowego Jorku jest jego niepowtarzalny krajobraz miejski. Manhattan i jego panorama drapaczy chmur to niewątpliwie jeden z głównych symboli XX wieku. W Nowym Jorku znajduje się około 4 493 wieżowców.
Era kolonialna
Rozpoczyna się od przybycia holenderskich osadników do Nowego Amsterdamu i doliny rzeki Hudson około 1630 roku, obecnie znanej jako Nowy Jork. Bardzo niewiele pozostało po wczesnych holenderskich mieszkańcach, z wyjątkiem nieregularnego układu niektórych ulic na dolnym Manhattanie, gdzie mieszkali w małych domkach o kamiennych ścianach i stromych dachach, aby zrobić miejsce na poddasze na drugim piętrze. Do około 1670 roku w Nowym Amsterdamie powszechne były dwupiętrowe domy z dwuspadowym dachem, w których zaczęto stosować również drewno. Anglicy przejęli później miasto, importując styl georgiański (1720-1790). Jest to styl stonowany, symetryczny, inspirowany włoskim renesansem. Jedną z jego głównych cech wyróżniających jest obecność kolumnad i frontonów typowych dla starożytnych świątyń i pałaców.
Miasto, które pnie się do góry
Prawdziwa rewolucja nie była prowadzona przez styl, ale przez cel, jakim jest wzniesienie się jak najwyżej w niebo. Pierwszą i najważniejszą datą jest rok 1857, kiedy Elisha Otis wynalazł windę i zainstalował pierwszy egzemplarz w Haughwout Building.
Budynek Park Row jest uważany za pierwszy wieżowiec w Nowym Jorku, zbudowany przez Sullivana. Zbudował też słynny Flatiron Building, torując drogę innym drapaczom chmur.
XX wiek w Nowym Jorku
Wieżowce nadal szybko rosły przez cały XX wiek. Choć w początkowych latach dominował jeszcze styl eklektyczny, to około 1925 roku władzę przejął nowy styl europejski – Art Deco. Sztuka prostych lub łamanych linii, wykorzystująca kamienne, szkliwione ceramiczne lub metalowe okładziny, charakteryzujące emblematyczne budynki, takie jak Chrysler i Empire State Building, a także liczne luksusowe hotele i rezydencje.
Po II wojnie światowej budynki powstawały w tzw. stylu międzynarodowym, z czystymi liniami, prostoliniowymi płaszczyznami i szklanymi ścianami odzwierciedlającymi miasto. Siedziba ONZ, MoMA i Seagram Building to jej główni przedstawiciele. Zastanawiasz się, jak wygląda styl nowojorskich wnętrz? Odpowiedź znajdziesz w tym wpisie: https://skyscrapers.pl/styl-nowojorski-w-dzisiejszych-wnetrzach-co-warto-wiedziec
